Northrop YF-23
- 0
- 0
- 0
- 0
- 0
- 0
Northrop/McDonnell Douglas YF-23, Amerika Birleşik Devletleri Hava Kuvvetleri için tasarlanmış tek kişilik, çift motorlu hayalet avcı uçağı ve teknoloji göstericisidir. Tasarım, Lockheed YF-22 ile birlikte hava kuvvetlerinin Gelişmiş Taktik Avcı yarışmasında üretim sözleşmesi için iki finalistten biri oldu.Black Widow II ve Gray Ghost adlı iki YF-23 prototipi üretildi.
1980’lerde Amerika Birleşik Devletleri Hava Kuvvetleri, özellikle Sovyetler Birliği’nin Suhoy Su-27 ve Mikoyan MiG-29’una karşı mevcut avcı uçaklarının yerine geçecek bir tasarım aramaktaydı. Açılan yarışmada birçok şirket tasarımlarını değerlendirmeye sundu. Finalist olarak Northrop ve Lockheed’in önerileri seçildi. Northrop, YF-23’ü geliştirmek için McDonnell Douglas ile ortak çalışırken; Lockheed, Boeing ve General Dynamics birlikte YF-22’yi geliştirdi.
YF-23 rakibine göre radara daha az görünür ve daha hızlı olsa da aynı derecede çevik değildi. Dört yıllık bir geliştirme ve değerlendirme sürecinin ardından, 1991’de YF-22’nin yarışmayı kazandığı ilan edildi ve Lockheed Martin F-22 Raptor olarak üretime girdi. Amerika Birleşik Devletleri Donanması, Gelişmiş Taktik Avcı’nın üretim sürümünü temel alacak bir tasarımı Grumman F-14’lerinin yerini alması için değerlendirmekteydi, ancak bu plan daha sonra iptal edildi. İki YF-23 prototipi de 2010 itibarıyla müzelerde sergilenmektedir.
Türü: Hayalet uçak teknoloji göstericisi
Ulusal Köken: ABD
Üretici: Northrop/McDonnell Douglas
İlk Uçuş: 27 Ağustos 1990
Durumu: Proje iptal edildi
Üretim Aralığı: 1989-1990
Üretim Sayısı: 2
Gelişim Süreci
Temmuz 1986’da Lockheed, Boeing, General Dynamics, McDonnell Douglas, Northrop, Grumman ve Rockwell
tarafından teklifler sunuldu. Grumman ve Rockwell bir süre sonra yarışmadan çekildi. Teklif sunumlarını takiben Lockheed, Boeing ve General Dynamics, kendi önerdikleri tasarımlardan hangisi kabul edilirse onu geliştirmek üzere bir ekip oluşturdu. Northrop ve McDonnell Douglas da benzer bir işbirliği anlaşmasına vardılar. Lockheed ve Northrop teklifleri 1 Ekim 1986’da finalistler olarak seçildi. Her iki gruba da prototiplerini üretmeleri ve uçuş testlerini yapmaları için 50 ay süre verildi. İki grup da bu dönemi başarıyla tamamlayarak Lockheed YF-22 ve Northrop YF-23 prototiplerini ürettiler
Trapez kanatları ve ön gövde ile motor nacellerinin ayrılmasını gösteren YF-23’ün üstten görünümü
TASARIM
YF-23; trapez kanatlar, transonik hızlarda aerodinamik sürüklenmeyi azaltmak için önemli olan alan kuralına uygun tasarlanmış profil ve tümüyle hareketli V kuyruğa sahipti. Kokpit, pilotun çevresini daha iyi görmesi amacıyla uçağın burnuna yakın konumlandırılmıştı. Uçakta burun tekeri ve iki ana iniş takımından oluşan üç tekerli iniş takımı düzeni vardı. Bomba bölmesi, burun ve ana iniş takımı arasında gövdenin alt kısmında yer almaktaydı. Kokpitte, ortadan levye ve yandan gaz kolu yer almaktaydı.
Uçak gücünü, omurgasının her iki yanında, radar dalgalarından korumak için her biri S kanal hava alıklı ayrı bir motor naceline sahip, aksiyal kompresörlü iki turbofan motordan almaktaydı. Üretilen iki uçaktan ilkine (PAV-1) Pratt & Whitney YF119, ikincisine (PAV-2) ise General Electric YF120 motorları takılmıştı. Uçak, YF-22’deki gibi itme vektörlemesi nozulları yerine sabit motor nozullarına sahipti. B-2 Spirit’te olduğu gibi YF-23’ün motorlarından çıkan egzoz, ısıyı dağıtmak ve motorları aşağıdan gelecek kızılötesi güdümlü füzelerin tespitinden korumak için ısı azaltan fayanslarla kaplı oluklardan geçmekteydi.
Tasarımın kıvrımlı dış hatlarını gösteren 87-0800 prototipinin önden görünümü
Uçuş kontrol yüzeyleri merkezi bir bilgisayar sistemi tarafından kontrol ediliyordu. Flaplar ve kanatçıkları bir tarafta kaldırmak ve diğer tarafta indirmek yuvarlanma kontrolü sağlıyordu. V-kuyruk kanatçıkları dikeyden 50 derece açılıydı. Burnun yukarı-aşağı hareketi (yunuslama) esas olarak bu V-kuyrukların zıt yönlerde döndürerek, kuyruğun ön kısımlarının birbirine yaklaşması veya uzaklaşması ile sağlanmıştır, Burnun sağa-sola hareketi ise kuyruk kanatçıklarının aynı yönde döndürülmesiyle sağlanmaktaydı. Test pilotu Paul Metz, YF-23’ün eski uçaklara kıyasla üstün yüksek hücum açısı performansına sahip olduğunu belirtti. Aerodinamik frenleme ise her iki tarafta flapların aşağı ve kanatçıkların yukarı yönde aynı anda saptırılması ile sağlanmaktaydı. Yeni tasarıma rağmen maliyetleri düşük tutmak için McDonnell Douglas F-15 Eagle burun tekerleği, McDonnell Douglas F/A-18 Hornet ana iniş takımı parçaları ve McDonnell Douglas F-15 Eagle’ın ön kokpit bileşenleri dahil olmak üzere bir dizi “ticari kullanıma hazır” bileşen YF-23’te yer almıştır.
YF-23 S kanallı motor hava girişi
GENEL ÖZELLİKLER
- Mürettebat: 1 (pilot)
- Uzunluk: 20,60 m (67 ft 5 in)
- Kanat açıklığı: 13,30 m (43 ft 7 in)
- Yükseklik: 4,30 m (13 ft 11 in)
- Kanat alanı: 88 m2 (900 ft2)
- Boş ağırlık: 13.100 kg (29.000 lb)
- Yüklü ağırlık: 23.327 kg (51.320 lb)
- Maksimum kalkış ağırlığı: 29.000 kg (62.000 lb)
- Güç ünitesi: 2× Pratt & Whitney YF119 veya General Electric YF120 artyakıcılı turbofan, 156 kN (35,000 lbf) adedi
PERFORMANS
- Maksimum hız:
- İrtifada: Mach 2.2+ (1,450+ mil/sa, 2,335+ km/sa)
- Süperseyir: Mach 1.6+ (1,060+ mil/sa, 1,706+ km/sa)
- Menzil: 4,500 km’den fazla (2,790 mil’den fazla)
- Muharebe yarıçapı: 1.380–1.480 km (865–920 mil, 750–800 deniz mili)
- Servis tavanı: 19,800 m (65,000 ft)
- Kanat yüklemesi: 265 kg/m2; yüklü ağırlıkta (57 lb/ft2)
- İtki/Ağırlık: 1.36
SİLAHLAR
Test edilmedi ama hazırlıklar yapıldı:
- 1 × 20 mm (0.79 in) M61 Vulcan top
- 4 × AIM-120 AMRAAM veya AIM-7 Sparrow orta menzilli havadan havaya füze
- 2 × AIM-9 Sidewinder kısa menzilli havadan havaya füze
YORUMLARA GİT (0)
